Masonluk dünyanın en ünlü gizli cemiyetidir. Aslında gizliliği onu tarihin en bulaşıcı fikirlerinden biri haline getirmiştir ve bu nedenle tarihi gizemin gücüne dair çarpıcı bir ders sunmaktadır.
Masonlar kuruluşlarını 1717'de Londra'ya dayandırırlar. Üyelerin deyimiyle Zanaat, ritüel ve sembollerle yaratılan bir kardeşlik bağına dayanıyordu. Kuralları, ırkları, inançları veya sınıfları ne olursa olsun tüm üyeler arasında resmi bir eşitlik öngörüyordu.
Amaç ahlaki eğitimdi: tıpkı eski taş ustalarının katedraller ve kaleler inşa ettiği gibi daha iyi insanlar inşa etmek. Ancak en önemlisi, tüm bunların dış dünyadan soyutlanarak yapılması ve sırların öğrenilmesi ve bunları saklamak için yemin edilmesiydi.
Masonların koruduğu sırlar ne olursa olsun, bunlar büyüleyici bir üye toplama aracı oluşturuyordu. Gizli gerçeklere sahip bir elite katılma vaadine kim karşı koyabilirdi? Birkaç on yıl içinde Masonluğun gizemi onu dünya çapında bir fenomen haline getirdi: Amsterdam'dan Halep'e, Charleston'dan Kalküta'ya kadar her yerde Localar vardı. Zanaat, daha önceki bir küreselleşme çağının akımlarıyla yayıldı: imparatorluk ve ticaret, savaş ve entelektüel değişim.
Kurucuları kısa sürede yarattıklarını kontrol edemediklerini keşfettiler. Grup içinde Masonlar gizli ayinler ve prosedürler konusunda tutkuyla anlaşmazlığa düştüler ve inançlarına göre rakip kollara ayrıldılar. Ayrıca ırk ve cinsiyet konularında da ayrıştılar. Kadınlar büyük gizemlere kabul edilmeye layık mıydı? Yahudiler ya da siyahlar? Dışarıdan bakıldığında, Masonik marka ödünç alındı ve piçleştirildi.
Eğer bir sırrınız varsa, Masonlar gibi örgütlenmek onu saklamak için iyi bir yol gibi görünüyordu. Ku Klux Klan (beyaz üstünlükçü teröristlerin kimliğini gizlemek için), Sicilya mafyası (suç) ve Mormon Kilisesi (iki eşlilik) gibi çeşitli grupların hepsi Mason DNA'sının sinsi ipliklerini bir araya getirdi.
Belki de şaşırtıcı olmayan bir şekilde, şüphe Kardeşlerin her adımını takip etmiştir. Papa onları gizli sapkınlar olarak görerek çok erken aforoz etti; Vatikan'a göre Masonlara katılan herhangi bir Katolik hala ruhunu tehlikeye atıyor demektir.
Fransız Devrimi'nin ardından, Londra'da yaşayan Abbé Barruel adında mülteci bir rahip, Devrimin nedenlerine dair beş ciltlik bir analiz olan Memoirs Illustrating the History of Jacobinism'i (Jakobenizmin Tarihini Gösteren Anılar) yazdı ve her şeyin suçunu Localar içinde kurulan şeytani bir plana yükledi.
Kısacası Barruel, dünyanın ilk komplo teorisyeniydi. O zamandan beri Masonlar Mozart'ın “öldürülmesinden”, Rus Devrimi 'nin patlak vermesinden ve Titanik'in batışıylailgili soruşturmanın örtbas edilmesinden sorumlu tutuldular - bir dizi başka alçakça eylemin yanı sıra.
Komplo düşüncesi Mussolini, Hitler ve Franco'yu Zanaat'ı ezmeye itti. Bugün Masonluk Çin'de ve Lübnan ve Fas hariç Müslüman dünyasının her yerinde yasaklanmıştır. Hamas Tüzüğü, Masonluğu Yahudiler tarafından “toplumları yok etmek ve Siyonist davayı desteklemek” için kurulmuş bir “casuslar ağı” olarak tanımlamaktadır.
Masonluğun bu ateşli hayallere özgürce hareket etme imkanı veren gizliliği, bir kuyunun dibindeki su gibidir. Kuyuyu inşa edenler ne kadar derin olduğunu bilirler.
Geri kalanımız sadece aşağıya bakabilir ve karanlık yüzey korkularımızı yansıtırken aşağıda nelerin gizlenmiş olabileceğini merak edebiliriz.
Bugün masonlara gizliliği sorduğunuzda alacağınız yanıt bellidir. “Biz gizli bir cemiyet değiliz,” diyeceklerdir, ”biz sırları olan bir cemiyetiz.” Belli ki Büyük Loca'nın derinliklerindeki bir komite bu formülün meseleyi çözeceğini düşünmüştür.
Ancak, elbette, orta derecede şüpheci Mason olmayanlar bile hala merak edecektir. Ne sırrı? Ne saklıyorlar? Bütün bir ifşa türü, Masonların vermekte isteksiz göründükleri cevapları sağlama iddiasındadır.
Oysa Masonların kötü şöhretli sırları aslında hiçbir zaman o kadar da gizli olmamıştır. İlk ifşa 1730 yılına kadar uzanıyor. Bugün bilmek isteyebileceğiniz her şeyi öğrenmek için Google'da birkaç dakika yeterlidir.
Tüm protokolleri bir kenara bıraktığımızda Masonik gizliliğin çok yönlü olduğunu görürüz: Google sonuçlarının gösterdiğinden hem daha fazla hem de daha azdır.
İnisiyasyon törenleri sırasında bir Mason pek çok sır öğrenir: Masonik statüsüne kefil olan garip el sıkışma gibi. (Masonlar buna “kavrama” derler.) Masonların gerçek anlamlarını öğrendikleri semboller de gizlidir. Emin olmak için, yeni Masonlar öğrendikleri sırlara ihanet etmeyeceklerine dair gizli, kan dondurucu yeminler etmek zorundadırlar: “Boğazımın kesilmesinden, dilimin kökünden koparılmasından ve bedenimin su seviyesinin altında denizin kumlarına gömülmesinden daha az bir ceza altında...”
Yani masonik ritüeller sırlardan oluşur, sırlara sarılır, sırlara sarılır. Sargılar kaldırıldığında, ortaya çıkan şey, tamamen silahsızlandırıcı sıradanlığın ahlaki ilkeleridir. İyi bir dost ol. Dünya hakkında daha çok şey öğrenin. Ölümün her şeyi bir perspektife oturttuğunu unutmayın. Masonluğun büyük sırları annelik ve elmalı turtadan ibarettir.
Gerçekten hepsi bu kadar mı? İlk Zanaatkârların çoğu bile bu sırlardan etkilenmiş ve uygun sırları korumak için kardeşliğin yeni versiyonlarını oluşturmuşlardır: yaşlılığa çare ya da ana metali altına dönüştürme formülü gibi. Diğerleri gizlilik boşluğunu ütopik politikalarla doldurmaya çalıştı: hem Bavyera'nın İlluminati'si hem de İtalya'nın Kömür Yakıcıları, devrimci bir plana inisiyasyon sunan Masonluğun varyantlarıydı.
Hepsi de asıl noktayı kaçırıyordu. Masonik gizlilik hiçbir şeyi gizlemenin bir yolu değildir. Önemli olan ne içerdiği değil, nasıl sarıldığıdır.
Gizlilik, dostluk bağlarını ciddiyet ve kutsallıkla sarmalamanın bir yoludur. Dini ortodoksluğun özel ve kamusal yaşam üzerindeki baskısının gevşemeye başladığı Aydınlanma döneminde doğan Masonluk, daha seküler bir dünyaya geçiş imkanı sunmuştur.
Bir yarı yol eviydi: gizliliği onu bir din gibi yapıyordu, ancak tehlikeli teolojik fikirler içermiyordu.
İlk Masonlar, yaratacakları küresel başarı ve şöhret hikayesini tahmin edemezlerdi. Büyüleyici tarihlerinden çıkarılacak ders basittir: kendinizi yanlış anlaşılır kılın.
