“Yıldız Geçidi”, bir askerin tuhaf özel efektlerin girdabında ‘bilinen evrenin diğer tarafına’ ışınlanabileceği, yabancı bir gezegendeki bir tapınağa adım atabileceği ve ‘Ne acele!’ diyebileceği türden bir film.

Bu aynı zamanda evreni ışık hızında dolaşma yeteneğine sahip güneş tanrısı Ra'nın piramitlerini inşa etmek için hala kölelere ihtiyaç duyduğu türden bir film. Ve Nubyeli bir prensesin yerel eşdeğerinin, onları memnun etmek için Dünya ziyaretçilerinin odasına gönderildiği bir film.

Bana tesadüf olmadığını söylemeyin. Tüm zamanların en kötü yönetmeni hakkındaki “Ed Wood” filmi bizi “Yıldız Geçidi ”ne hazırlamak için yapılmıştı. Film “Mısır, 1928” başlığıyla açılıyor. (Diğer başlıklar “Günümüz” ve “Askeri Tesis, Creek Dağı, Colorado” şeklindedir - tabii ki ikincisi, rum-dummy-dum askeri müzik eşliğinde). Bilim adamları gizemli bir arkeolojik buluntuyu ortaya çıkarır. John Lennon'a benzeyen Mısırbilimci Daniel Jackson (James Spader), iki cümle sonra çıkıp giden uzmanlara teorilerini açıklar.

Bir kaçık olarak görülen Jackson'ın, ABD hükümetinin 1928'deki keşif gezisinin gizli buluntusu olan ve piramitleri inşa edenlerin geride bıraktığı bir yıldız geçidi olan dev bir oyma taş çemberin üzerindeki hiyeroglifleri tercüme etmek için seçeceği adam olduğu açıktır. Ve tabii ki Jackson ve Albay Jack O'Neil (Kurt Russell) otomatik silahlı bir manga askerin başında geçitten geçecek olan kişilerdir.

Zaman ve uzayda yolculuk, “2001 ”deki benzer bir yolculuğun tarzıyla değil ama tekniğiyle yapılıyor. Diğer tarafta, Dünya ziyaretçileri, daha önce “The Crying Game”in sırrını canlandırmasıyla tanınan Jaye Davidson tarafından canlandırılan tanrı Ra tarafından yönetilen bir çöl gezegeni bulurlar. Burada, bir firavun ile Vegas'taki bir gösteri kızının karışımı gibi giyinen Ra, uzay gemilerinin piramitleri iniş pisti olarak kullandığı, ancak vatandaşların “Arabistanlı Lawrence”daki çöl göçebeleri gibi yaşadığı tuhaf bir toplumu yönetiyor. Sesi bir sentezleyici tarafından birkaç oktav düşecek ve soğuk algınlığı olan bir asansör kaydı gibi duyulacak şekilde bozulmuştur.

Diyelim ki bir yıldız geçidi keşfedildi, evrende anında seyahat imkanı sağlıyor ve insanların yaşayabileceği bir gezegene açılıyor. Uygun tepki ne olurdu? Huşu mu? Hırs mı? Merak mı? Hiç biri değil. Albay O'Neil'ın emirleri: “Olası bir tehlikenin izini sür. Eğer bulursam, yıldız geçidini havaya uçur.” Film merak duygusundan o kadar yoksundur ki bizi evrenin bir ucundan diğerine savurur ve Albay'ın bombası patlarken iyi adamlarla kötü adamlar arasındaki silahlı çatışmayla sona erer. (Tüm film bombaları gibi, bip sesi çıkarırken geri sayımı gösteren parlak kırmızı bir dijital okuma cihazıyla donatılmıştır). “Yıldız Geçidi” bir sinema okulu alıştırması gibidir. 

Sizler için hazırladığımız bölümleri görebilirsiniz. Mutlaka izlemeniz gereken bir film :)