En çok satan yazar Dan Brown'ın son romanı Kayıp Sembol, Masonların gizeminden ve ilminden büyük ölçüde yararlanıyor.
Romandaki mekânlardan biri olan Washington, D.C.'deki önde gelen bir mason binasına yapılan ziyaret, bir zamanlar korkulan ve hatta nefret edilen bu gizli cemiyetin tarihine bir giriş niteliği taşıyor.
Masonluğun İskoç Riti'nin Amerika Birleşik Devletleri'nin Güney Yargı Bölgesi'ndeki merkezi olan Tapınak Evi, Washington'un 16. Caddesi'nde etkileyici ve ağırbaşlı bir yapıdır. Tasarımında Türkiye'deki Halikarnas Mozolesi'nden esinlenilmiştir. Büyük kaideler üzerindeki birkaç sfenks basamakları çevrelemektedir.
Tapınak odasının ortasında büyük bir sunak yer almaktadır. Mesleği matematikçilik olan ve İskoç Riti Dergisi'nin editörü Brent Morris, Robert Siegel'e bir masonik toplantı açıldığında, Tanrı'nın insanlara vahyini temsil eden bir kutsal yasa cildinin açıldığını söyler.
“Bir kişi üye olduğunda,” diyor Morris, ”elini vicdanında bağlayıcı olduğunu düşündüğü kitabın üzerine koyması istenir.” Tapınakta İncil, Bhagavad-Gita, Eski Ahit, Zend-Avesta, Sutralar ve Kuran'ın kopyaları bulunuyor.
Morris, “Bunun [üyelerin] yüzde 99,9'unu kapsayacağını düşündük,” diyor. “Eğer karşılamazsa, ihtiyaç duyulan her şeyi alacağız.”
Ruhani, Ama Bir Din Değil
Tapınak içindeki ayinler bir dereceye kadar ruhani ayinlerdir ve dinle ilişkili olsalar da Masonluk bir din değildir. Morris, grubun 1717'de bir taş ustaları loncasından örgütlendiğinde, üyelerinin farklı inançlara sahip insanların Tanrı'nın varlığı konusunda hemfikir olabilecekleri gibi radikal bir önermeyi benimsediklerini açıklıyor.
Morris, “Tanrı'nın onları toplumda iyilik yapmaya zorladığı konusunda hemfikir olabilirler” diyor. “Ve sonra din hakkında konuşmayı bırakabilirler.” Bugün ABD'de 1,4 milyon Mason olduğu tahmin ediliyor.
Brown'ın Kayıp Sembol adlı romanında kafatasından şarap içilen gizli kabul törenleri sahneleri yer alıyor. Morris bunun artık gerçekleşmediğini söylüyor.
“Eskiden ABD'de Masonluğun başka bir kolu ya da İskoç Riti Masonluğunun bizimle rekabet halinde olan başka bir kolu vardı. ... Yüzyılı aşkın bir süredir ölü.”
Yine de Masonik gizlilik sık sık topluma karşı muhalefete neden olmuştur. 19. yüzyılda Vatikan, Mason karşıtı genelgeler yayınladı ve bunlardan biri Masonları “Şeytan'ın Sinagogu” olarak damgaladı. Hitler Masonlar aleyhinde atıp tuttu. Ancak bazı Masonlar yıllar boyunca tarikatın sırlarıyla eğlendi.
Mozart bir masondu ve Sihirli Flüt operası masonik sembollerle doludur. Rudyard Kipling de bir masondu. “Kral Olacak Adam” adlı öyküsü Masonları içeren eğlenceli bir macera öyküsüdür.
Gizlilik
The Masonic Myth kitabının yazarı Jay Kinney, Mason olmanın sırları olsa da, Masonluğun gizlilik sınırlarının çok net olmadığını söylüyor.
Kinney Siegel'e şöyle diyor: “Pek çok Mason, örgütle ilgili her şeyin bir sır olduğunu varsayarak sus pus olmuş ve bu da onlara ağzı sıkı olmakla ilgili gerçek bir ün kazandırmıştır.” “Bununla birlikte, açıklanmaması gereken asıl sırlar, birkaç el sıkışma ve el hareketine ve derece ritüellerinin özel ifadelerine indirgenen tanınma biçimleri olma eğilimindedir.”
Mason sembollerinin önlüklerde, sertifikalarda ve kahve fincanlarında bulunabileceğini söylüyor. Kinney, “Her şey ortada ve tartışmaya açık” diyor.
Yine de örgüt, kısmen güçlü üyelerden oluşan kadrosu nedeniyle şüphe çekmiştir: bir düzineden fazla ABD başkanı ve birçok önde gelen işadamı Mason'dur. Bu da kısmen Masonların dünyayı yönettiği inancına yol açmıştır.
Kinney, “Bir zamanlar bu şüphede az da olsa doğruluk payı olabilirdi,” diyor.
Küçük kasabalarda, bir zamanlar, toplumun önde gelen üyelerinin Mason olduğunu ve üyeliğin bir şeyleri tartışmak için özel bir mekan sağladığını söylüyor. Kinney, üyelerin Mason bağlantılarını kullandıkları bir dönem olabileceğini, ancak bunun artık gerçekleşmediğini söylüyor.
